De wekker gaat, snooze-snooze, fak wat ben ik moe
Kruip uit bed: snel naar het koffiezetapparaat toe
Douchen, eerste shot espresso en de straat op,
Ontbijten in de trein, cappuccino van het sta-tion
Als ik op mn werk kom een koppie met de rest
Slaapgebrek ondertussen door de koffie opgepept
Kan nu helder denken, voor een uurtje of drie
Tot de afterlunch-dip, “wie gaat er mee voor koffie?”
R: Wat verwacht je van een samenleving die chronisch te kort slaapt
Toch maar opstaat, en weer naar z’n job gaat
Klinkt logisch, maar ik vind het leip,
Het lijkt verdomme of we leven in een koffiemaatschappij
Wat verwacht je van een samenleving die chronisch te kort slaapt
’t is te zot ja, maar helaas toch waar
Het maakt me boos, en het maakt me blij
Ik geef mijn leven in de handen van de kof-fie-maat-schap-pij
Ik loop over straat, net zo moe als de anderen,
We zouden anders willen maar we gaan het niet veranderen
De avond is te leuk plus ik heb nog niet geneukt dus
de nacht is wat korter, in de ochtend ben ik ook duf
slaap is noodzaak, dus zo weinig mogelijk,
zwart goud om de waas en de wallen weg te toveren
zonder caffeine ben ik kortaf en nukkig
maar geef me koffie en dan ben ik weer gelukkig!
R
Laat in de avond ga ik weer naar mijn bed,
Na het eten nog een lekkere espresso gezet
Want ik wilde veel doen, en nu is het te laat
Oh ik háát het moment dat de wekker afgaat
Maar nu loop ik te malen en ik slaap niet in
Ben nog veel te veel te wakker en ik krijg weer zin
Ik wil de boost, de slap, de rush, de flow
dus… Ready, Steady, Koffie-zet, GO!
R
