Midden op de dag, ben ik o zo lusteloos
Doe ik kalm aan, wordt ik o zo rusteloos
superproductief dan weer slap, met tussenpozen
Altijd aan de gang, altijd voel ik me nutteloos
Midden in de nacht ben ik o zo rusteloos
Ga ik aan de slag, ben ik o zo lusteloos
Ben mijn eigen baas, en ik ben mijn eigen slaaf
En die gaan naadloos over in elkaar
Ik heb heel veel interesses maar ook heel veel te doen
En ik leef wel stressig maar het voelt ook zo goed
Deze week was weer hectisch en de vorige ook
Maar ik hou het nog vol, dus ga door tot ik overkook
Leef op adrenaline, leef op cortisol
Lange leve de bezigheid en leve de lol
Nou nog even tekst eruit, een beetje muziek
En weer door naar mijn werk, ook al voel ik me ziek
Het is nooit, nooit, nooit, nooit genoeg
Ik wil werken én spelen én hangen met mijn vrienden in de kroeg
Het is nooit, nooit, nooit, nooit genoeg
En het is wachten op de tijd dat ik van mezelf niks meer hoef
Ik ben supergoed in vechten tegen de bierkaai
En als ik eerlijk ben, is het stressen me dierbaar
Het geeft me het gevoel dat ik álles eruit haal
Het leven leegzuig zonder dat ik zelf aan puin ga
Míjn maatstaf: ik kan meer dan een ander doet
Voor een ander goed? Voor mij doet het er amper toe
Moedig me maar aan, ik doe het evengoed fraai
moe maar voldaan is mijn favoriete state of mind
Midden op de dag, ben ik o zo lusteloos
Doe ik kalm aan, wordt ik o zo rusteloos
superproductief dan weer slap, met tussenpozen
Altijd aan de gang, altijd voel ik me nutteloos
Midden in de nacht ben ik o zo rusteloos
Ga ik aan de slag, ben ik o zo lusteloos
Ben mijn eigen baas, en ik ben mijn eigen slaaf
En die gaan naadloos over in elkaar
Ben ik overspannen? Ben ik burned out?
Of maak ik teveel plannen en wordt ik gewoon oud?
Ik blijf het maar proberen, en ik lijk het niet te leren
Dus waarschijnlijk val ik om terwijl ik tracht te balanceren
Goed, mijn energie is laag, dan doe ik even niets…
Maar alles wat is wél doe geeft me ook weer energie?
Een vicieuze cirkel en daar draai ik dan in rond
Draai me nog eens om wanneer de morgen komt, “ik mag weer”
Het is nooit, nooit, nooit, nooit genoeg
Ik wil werken én spelen én hangen met mijn vrienden in de kroeg
Het is nooit, nooit, nooit, nooit genoeg
En het is wachten op de tijd dat ik van mezelf niks meer hoef
