Ik zie mezelf als tekstschrijver, maar vooral als dichter
als zanger maar ook rapper, daarom rijm ik dichter
dan strikt noodzakelijk, want tja, ik vind het namelijk:
als ik een tekst in rijm verpak dan klinkt ‘ie extra smakelijk
Dus voor mij hoeft het niet muzikaal verantwoord
En op kritiek heb ik een dichtgetimmerd antwoord
Ik timmer het dicht met die onnodige dope dichtlijnen
Extra lange, lekkere lines voor gasten die net als ik rijmen
Met een beat en een pen in een schrift schrijven
Tot bijzondere woorden plots een saaie zin laten schijnen
Je kan naar binnen kijken of je wereldbeeld beschrijven
Combineer dat feit en leer gelijk in stijl je tijd verdrijven
Kijk, een zestien is het begin, en ik kan zo nog uren doorgaan
Maar ik heb een band die daarmee dus nooit akkoord gaan:
“zoveel tekst, waarom heb je dat opgeschreven?”
“kan je dat niet opdelen”, “je denkt toch niet dat we hiphop spelen”
‘t is de reactie die ik kreeg bij vele teksten
Maar ik ben praktisch hyperactief dus het zal geen verbazing schetsen
dat het weer loos ga als ik in flows praat, kan het gewoon niet in kaler proza,
bovenmaats, of overdadig, maar ook vaak een bittere noodzaak
Voor het verwerken van mijn erg complexe gekte
en verwekken van vette tracks om zo mijn zinnen weer te verzetten
Zoals ik het flow is het uniek, nu kan ik lozen op de beat
dus wat je ziet is wat je denkt, maar wat je denkt niet wat je ziet
R
Het is je zelfbeeld, hoe verhoudt dat zich tot een ander
‘t is je zelfbeeld, iets dat traag of niet verandert
Wat je zelf wilt, is niet altijd dat wat men verwacht,
Dus veracht en veranker, of verander wat je dacht
Het is je zelfbeeld, realistisch of vertekend
’t is je zelfbeeld, pessimist of lekker bezig
Wat je zelf wilt, wat je denkt dat voor zich spreekt,
Is niet altijd wat de wereld om je heen als uitzicht geeft
Ik zie de Soundabout, als een groepje coole gasten
Met uiteenlopende smaken, die zelden overlappen
Hoogstens twee tegelijk, die dezelfde bands luisteren
blues, rap, funk, rock, ska, maar t is duidelijk:
er is één gemene deler, en dat is een liefde voor spelen
Van muziek waarop wij en het publiek kunnen bewegen
niet aan een stijl gebonden, als we’r blij van worden dondert het
niet hoe we lijmen, klinkt het fijn dan maken we ’t bijzonder
Op een basis van gepiel, bier en vele flauwe grappen
Zul je snappen dat muziek de richting volgt waarin we stappen
Dat gaat dus alle kanten op, en sterker het verandert nog,
we laten ons vermaken door alles wat ooit spannend klonk
Wat ska voor het gehuppel en wat reggae voor de chill
met wat rap erin, simpelweg omdat dat is wat ik wil
De rest is onvoorspelbaar, maar wel groovy tot eind
Telkens als ik ons hoor spelen, voel ik weer hoe vet we zijn
Dat willen we daarom delen, vaak spelen is niet vervelend
Maar we moeten nog zoeken naar boekingen voordat de feesten starten bij velen
Nu spelen we ska en zo, dat hoor je niet op de radio,
Dus moet we ondergronds maar onder ons vind ik het soms mateloos
stom en onbegrijpelijk dat onze status traag verrijst
De zalen die gaan volledig leip maar skabands winnen niet vaak de prijs
Vraag en aanbod uit balans, dus pakken we telkens elke kans
Is het de werkelijkheid, echt? Dan is het nu tijd voor meer gedans
R
(trombone solo)
